Op 13 april 2025 neemt Fanfare  Eendracht deel aan het LBM bondsconcours  in de Oranjerie te Roermond. De werken die daar uitgevoerd worden ter beoordeling zijn “A moment for Rosa” van Mark Camphouse en “Elegy I” van Jacob de Haan. Fraaie werken, die tevens een behoorlijke muzikale uitdaging vormen voor het korps.

Enige toelichting op Elegy I

“Elegy”  is een muzikaal gedicht!  Uit het Grieks vrij te vertalen als ‘een pas geplukte bloem’, waaruit veel bewondering en verwondering spreekt.

De hoofdletter I  is het Latijnse cijfer 1 en doet vermoeden dat er sprake is van een serie muzikale gedichten.
Jacob de Haan heeft zo’n 20 jaar geleden voor fanfare dit prachtige stuk Elegi I geschreven.

Verschillende kunstenaars zoals de Engelse dichter John Donne (1572-1631) gaven Jacob  inspiratie. De (eveneens) 16de-eeuwse Franse componist Pierre Certon deed dat met “Je ne l’ose dire” (“Ik durf er niet eens over te praten!”). Dat geldt ook voor de Noorse kunstschilder Edvard Munch met zijn “Jaloezie in de Tuin”.  Resultaat: zijn werk “Jaloezie” over een van de reeks (on)deugden die de mens sieren!

Geen elegie over de afgunst zonder “teleurstelling”, “verdriet”, “spijt”, “waanzin”, “woede”! Zelfs het begrip “intieme schoonheid” als van lammetjes in de wei komt aan bod als de trompet daarover jubelt.

Al die menselijke eigenschappen zijn in deze compositie te ontdekken. Soms zelfs ondersteunt door het dichterlijk ritme van de bassen.

Het verhaal achter A Moment for Rosa

In 1955 werd Rosa Parks gearresteerd  omdat ze weigerde  haar zitplaats in het voor zwarten gereserveerde deel achterin een bus af te staan aan een blanke man. Ze verdiende de titel “Moeder van een verandering” door haar heldhaftige en inspirerende daad, zeker gezien men in Amerika (1950) steeds meer op kwam voor gelijke rechten tussen donkere en blanke mensen. Zelfs Maarten Luther King besteedde de eerste pagina van zijn boek “Strijd tegen vrijheid” aan Rosa Parks.
Rosa begon als assistente bij een kleermaker en werkte zich op tot secretaresse van Montgomery NAACP (organisatie tegen rassendiscriminatie via democratische processen). Amerika’s trotse erfenissen en alles wat bijzondere mensen hebben bereikt, worden vaak overschaduwd door racisme en discriminatie. Er vinden nog veel laffe  racistische daden en onnodig geweld plaats door verschillende extremistische groepen. Rosa Parks beschreef dit terugkerend probleem in haar boek, getiteld Rosa Parks: My Story.
Ze schrijft: “Ik kijk terug en realiseer me nu dat sinds die avond in de bus, we in sommige opzichten veel vooruitgang hebben geboekt. Alle regels tegen rassenscheiding zijn niet meer nodig en er is vooruitgang geboekt. Maar veel denkbeelden van blanke mensen zijn helaas nog niet veranderd. Dr. King sprak altijd over het feit dat als de wet was aangepast, het niet altijd direct deze denkbeelden zou veranderen, maar het biedt in ieder geval bescherming. Hij had gelijk. We hebben nu bescherming, maar er is nog altijd veel racisme en geweld”.

A Movement for Rosa is gecomponeerd tussen augustus en november 1992. Dit werk, een quasi symfonisch gedicht, bevat 3 contrasterende aaneengesloten delen. Het eerste deel verklankt Rosa’s eerste jaren, vanaf haar geboorte (4 februari 1913) t/m haar huwelijk met Raymond Parks in 1932. Het tweede deel beeldt de jaren vol racisme en de strijd voor gelijkheid uit. Het derde deel is behoorlijk krachtig en sereen. De hymne “We shall overcome” is te horen aan het einde. De laatste maten van het werk zijn geschreven om ons te wijzen op de nog steeds aanwezige racistische extreme groeperingen en het daaraan gerelateerde geweld.
King schreef: ”Er leefden fantastische -donkere- mensen die een nieuwe betekenis en waardigheid inspoten in de aderen van de beschaving. Dit is onze uitdaging en verantwoordelijkheid”.
Het mag duidelijk zijn dat Rosa Parks deze uitdagingen en verantwoordelijkheden aanging met grootse waardigheid en moed.
Zoals een congreslid het treffend zei:”Rosa Parks verschoof civiele rechten vanaf de achterkant van een bus naar de voorkant van Amerika’s geweten”.

De voorbereiding op de concoursdeelname is inmiddels in volle gang. Op de wekelijkse maandagavond-repetitie wordt natuurlijk reeds hard gewerkt aan deze twee werken olv dirigent Maurice Daemen.
Daarnaast zijn groepsrepetities gepland en een repetitieweekend met concertuitvoering op 15 en 16 maart a.s. te Monchau (Dld).

Het was alweer in 2018 dat Eendracht voor het laatst deelnam aan het Bondsconcours. De Corona-periode maakte dat er daarna lange tijd pas op de plaats gemaakt moest worden, ook door onze muziekvereniging. Nadat we in 2022 de draad weer oppakten door uit te komen in de zgn “festivaldivisie” (zie foto) is het op 13 april a.s.  dus weer tijd voor het echte werk!